یکی از روش‌های بهبود پایداری حرارتی و فداشوندگی الاستومرهای پلی‌یورتانی با رویکرد عایق راکت پیشرانه جامد، استفاده از پر‌کننده‌هایی با خاصیت فداشوندگی بالا نظیر ذرات سیلیکا می‌باشد. در این تحقیق به تهیه کامپوزیت‌های پلی‌یورتان- سیلیکا (16،25 و 38% وزنی) و نانوکامپوزیت‌های پلی‌یورتان- سیلیکا (10، 16 و 25% وزنی) پرداخته شده است و در ادامه برهمکنش‌ها، مورفولوژی و پایداری حرارتی آن‌ها با استفاده از طیف‌سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه (FTIR & ATR)، میکروسکوپ روبش الکترونی (SEM) و آنالیز وزن سنجی حرارتی (TGA) مورد بررسی قرار گرفته است. طیف‌های مادون قرمز تائید کننده تشکیل گروه‌های یورتانی و تصاویر SEM نیز نشان دهنده توزیع مناسب ذرات سیلیکا در زمینه پلی‌یورتانی می‌باشند. نتایج TGA نیز نشان می‌دهند که دمای 50 درصد اتلاف وزن نمونه، با افزایش مقدار سیلیکا به دلیل عملکرد ذرات سیلیکا به‌عنوان تله زغال پلیمری افزایش یافته که این نتیجه با استفاده از روش وزن‌سنجی حرارتی تصحیح شده نیز تائید گردید. مقدار جرم باقیمانده کامپوزیت‌ یورتانی حاوی 25% وزنی سیلیکا حدود 72/0 درصد وزنی بوده در حالیکه این مقدار برای نانوکامپوزیت‌ با مقدار یکسان از ذرات سیلیکا برابر با 8/1 درصد وزنی می‌باشد.