در سال­های اخیر کاربرد نانوذرات در فرمولاسیون پیشرانه­های جامد مرکب گسترش یافته است. افزودنی­های نانوذره، به دلیل واکنش­ پذیری بالای بالقوه، فعالیت کاتالیستی بالاو نسبت مساحت سطح به حجم بالا، منجر به افزایش قابل توجه نرخ سوزش پیشرانه‌­های جامد مرکب شده و در نتیجه عملکرد آنها را بهبود می­‌دهند. علیرغم مزایای به کارگیری نانوذرات در فرمولاسیون این پیشرانه‌­ها، مشکلات ویژه­‌ای از جمله قابلیت پراکنده­‌ شدن ضعیف نانوذرات و لذا کلوخه­‌ای شدن  آنها در بایندر، ایجاد شده و در نتیجه کارایی آنها را کاهش می­‌دهد. به منظور کاهش کلوخه‌ای شدن و در نتیجه، دستیابی به قابلیت پراکنش مناسب نانوذرات بایندر، روش اختلاط ساده(خشک)، ناکارامد بوده و روش‌هایی از قبیل پیش‌اختلاط، حفاظت با نانواکسید فلزی، صوت دهی، پیش پراکنده‌سازی و نانوساخت درجا به کار می‌روند.