مواد پرانرژی، به عنوان حامل‏های انرژی جنگ‎افزار از اهمیت ویژه‏ای برخوردار هستند. افزایش عملکرد انفجاری همراه با افزایش ایمنی یا کاهش حساسیت از اهداف اصلی حوزه تحقیقات مواد پرانرژی می‏باشد، اما افزایش عملکرد و کاهش حساسیت تا حدودی با یکدیگر متناقض هستند که بایستی به دنبال یک تعادل بین آن‏ها بود. در طراحی ساختارهای مولکولی جدید با عملکرد بالا و حساسیت پایین، نیازمند شناسایی عوامل تأثیرگذار بر حساسیت و مد نظر قرار دادن آن‏ها در طراحی می‏باشد. در این مقاله، عوامل مؤثر بر حساسیت از سه دیدگاه یعنی فاکتورهای مولکولی، فیزیکی و چیدمان کریستالی که در ایجاد حساسیت تأثیرگذار هستند و همچنین راهکارهایی که بتواند بدون کاهش قابل توجه عملکرد به کاهش حساسیت مواد منفجره کمک کند، مورد بررسی قرار گرفته است.