جلد 19، شماره 4 - ( مواد پرانرژی زمستان 1403 )
جلد 19 شماره 4 صفحات 216-205 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشگاه صنعتی مالک اشتر ، mahdinorouzi58@yahoo.com
چکیده: (372 مشاهده)
باریم پراکسید از گذشته بهعنوان اکسیدکننده در فرمولاسیون ترکیبات پیروتکنیکی مورداستفاده بوده است. محتوی اکسیژن فعال و اندازه ذرات اکسیدکننده دو عامل مؤثر بر عملکرد ترکیبات پیروتکنیکی هستند. در این تحقیق، سنتز باریم پراکسید بهمنظور افزایش محتوی اکسیژن فعال و کاهش اندازه ذرات اکسیدکننده به کمک روش آماری تاگوچی بهینهسازی شد. پارامترهای سنتز باریم پراکسید شامل غلظت باریم هیدروکسید، نسبت مولی باریم هیدروکسید به هیدروژن پراکسید، سرعت افزودن هیدروژن پراکسید، دور همزن، دما، زمان اختلاط و شرایط خشککردن در سه سطح مورد ارزیابی قرار گرفت. با استفاده از آنالیز واریانس، در شرایط بهینه افزودن هیدروژن پراکسید با سرعتml/min ۵، زمان اختلاط min ۰ و شرایط خشککردن چرخان، باریم پراکسید با کمترین اندازه 03/6 میکرون تهیه شد. بطور مشابه در شرایط . بهینه نسبت مولی ۱:۱ باریم هیدروکسید به هیدروژن پراکسید، زمان اختلاط min ۱۵ و شرایط خشککردن در خلأ، باریم پراکسید با بالاترین محتوی اکسیژن 1/91% تهیه شد. آنالیزهای SEM ، XRD و TGA/DSC به ترتیب مورفولوژی خوشه ای، باریم پراکسید با ناخالصی کربنات و شروع تجزیه در دمای بالای °C500 را نشان داد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سنتز، آناليز، کنترل کيفيت، فرمولاسيون و فرايندهاي توليد مواد پرانرژی (منفجره، پيروتکنيک و پيشرانه)
انتشار: 1404/6/12
انتشار: 1404/6/12
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |