PBXN-111 یک ماده منفجره زیرآبی قابل ریخته‌گری- پخت و حاوی اجزای اصلی RDX. آمونیوم‌پرکلرات، پودر آلومینیم و بایندر HTPB است. در این تحقیق پارامترهای سینتیکی و ترمودینامیکی تجزیه حرارتی این ماده منفجره پلاستیکی با دو روش محاسباتی کسینجر و فلاین- وال اوزاوا (FWO) مبتنی بر داده‌های گرماسنجی روبشی تفاضلی و تحت شرایط غیرهم‌دما با سرعت‌های گرمایش 5، 10، 15 و 20 درجه سلسیوس بر دقیقه بررسی شده است. نتایج نشان داد که این خرج دارای پایداری حرارتی بالغ بر C° 200 است. با افزایش سرعت گرمایش در آنالیز، دمای تجزیه حرارتی RDX، به‌عنوان فعال‌ترین جزء PBX، افزایش می‌یابد. مقدار انرژی فعال‌سازی تجزیه RDX در حدود 16% نسبت به حالت خالص آن افزایش یافته است. متوسط مقادیر آنتالپی، انرژی آزاد گیبس و آنتروپی فعال‌سازی تجزیه حرارتی به‌ترتیب kJ/mol 34/311،kJ/mol  57/122 و J/mol.K 69/373- است. همچنین متوسط مقادیر دمای بحرانی انفجار گرمایی و دمای اشتعال 500 روز برای PBXN-111 به‌ترتیب 35/198 و 95/120 درجه سلسیوس است.