تشکیل جت حاصل از فروپاشی  لاینر در سرجنگی‌های خرج گود تا حد زیادی به مشخصات ماده منفجره شارژ شده در آن بستگی دارد. هدف اصلی در این تحقیق، مقایسه اثرات بکارگیری اکتول و PBXN-110 در عملکرد نوعی سرجنگی خرج گودی خاص بوده است. این مواد در یک پوسته آلومینیمی خرج گود با لاینر مسی 35 درجه و ظرفیت 510 سانتی‌متر مکعب شارژ شدند. نتایج حاصل از شبیه‌سازی با نرم‌افزار LS-Dyna نشان داد که مؤثرترین فاصله توقف این سرجنگی تحقیقاتی، cm 50 است. بر اساس این شبیه‌سازی، خرج اکتول نفوذ بیشتری نسبت به PBXN-110 ایجاد می‌کند. همچنین نتایج تست‌های تجربی هم نشان داد که عمق نفوذ سرجنگی‌های حاوی اکتول و PBXN-110 به ترتیب 444 و 324 میلی‌متر می‌باشد. سرعت انفجار و دانسیته پایین‌تر خرج PBXN-110 نسبت به اکتول ، موجب عملکرد ضعیف‌تر آن در سرجنگی نفوذکننده می‌شود.