شنبه 23 فروردین 1404
[Archive]
جلد 7، شماره 2 - ( مجله علمي پژوهشي مواد پرانرژي - سال هفتم - شماره 2 - تابستان 1391 1391 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 56-49 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
قنبری پاکدهی شهرام، علیپور محمد، بابایی سعید، خدائی معصومه. جداسازی یون منیزیم (Mg2+) از محلول آب اکسیژنه با رزین تبادل یونی بر پایه کوپلیمر استایرن دی وینیل بنزن. نشریه مواد پرانرژی. 1391; 7 (2) :49-56
، sh_ghanbari73@yahoo.com
چکیده: (10388 مشاهده)
برای تغلیظ آب اکسیژنه از غلظت 35% وزنی به غلظت حدود 98% وزنی، از روش‌هایی مانند تقطیر تحت خلاء و کریستالیزاسیون سرمایشی استفاده می‌شود، اما از آنجایی که آب اکسیژنه در غلظت 90% و بالاتر حساسیت بسیار زیادی به ناخالصی‌ها داشته و امکان تجزیه آن وجود دارد، لذا ابتدا باید عمل خالص‌سازی بر روی این ماده انجام گیرد و سپس تغلیظ گردد. در این تحقیق، جداسازی کاتیون منیزیم از محلول تجاری آب اکسیژنه 35% وزنی که شامل حدود 64% آب و 1% ناخالصی است، به روش تبادل یون با استفاده از رزین کاتیونی اسیدی قوی Amberlite IR-120 Na با شبکه استایرن‌دی‌وینیل-بنزن کوپلیمر و گروه عاملی سولفونیک اسید می‌باشد. برای جداسازی این کاتیون از سیستم ناپیوسته(batch) و مخزن مجهز به هم‌زن استفاده شده است. اثر تغییرات مقدار رزین و زمان تماس بر میزان جداسازی این کاتیون‌ها مورد بررسی قرار گرفته است. اندازه‌گیری میزان کاتیون‌های فلزی موجود در آب اکسیژنه به روش نشر اتمی پلاسمای جفت شده القایی(ICP)انجام شده است. نتایج آزمایشگاهی حاصل از جداسازی منیزیم، با مدل‌های جذب سطحی ایزوترم فرندلیچ، لانگمیر و یووانویچ، مقایسه شده است و نتایج بدست آمده حاکی از آن است که این مدل‌ها، با نتایج تجربی هم‌خوانی دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
