پیشرانهها در طول مدت انبارداری دست‌خوش تغییراتی شده و به تدریج تجزیه و تخریب میشوند. لذا هر پیشرانهای دارای طول عمر مفیدی است که پس از سپری شدن آن، دیگر قابل استفاده نمیباشد. ردیابی کاهش میزان پایدار کننده موجود یکی از عناصر مهم در تعیین مدت زمان انبارداری ایمن پیشرانه‌ها می‌باشد. در این مقاله با انجام کهولت تسریع یافته بر روی یک نمونه پیشرانه دوپایه، و سپس استخراج شیمیایی نمونه‌ها، ردیابی کاهش پایدارکننده انجام گردید. مدل‌های سینتیکی استفاده شده از نوع مرتبه صفر، مرتبه یک، مرتبه دو، روش پروتکل ناتو و روش برتوله می‌باشد.‌ سپس پارامترهای سینتیکی واکنش کهولت و طول عمر انبارداری آن، با استفاده از چندین مدل‌ و روش مختلف سینتیکی، بر مبنای کاهش 50% از پایدارکننده تخمین زده می‌شود. در نهایت طول عمر پیش بینی شده برای مدل سینتیکی مرتبه صفر، مرتبه اول، مرتبه دوم، پروتکل ناتو و روش برتوله به ترتیب در حدود 58، 45، 35، 31 و 14سال تخمین زده شد