افزایش قدرت انفجار و در عین حال کاهش حساسیت ماده منفجره منجر به تولید نسلهای جدید از ماده منفجره شده است. یکی از ترکیبات قابل تأمل در این زمینه،دی هیدروکسیل آمونیوم 5،'5- بیس(تترازول) – 1،'1- دی اولات (TKX-50) می باشد. بررسی ویژگیهای عملکردی این ماده نشان می­دهد که کارایی انفجاری آن با CL-20 برابر است. TKX-50 با بیشتر مواد موجود در فرمولاسیون ها انفجاری سازگاری مناسبی دارد به طوری که حتی در برخی از منابع از آن به عنوان جایگزین برخی از نیترامین ها یاد شده است. بررسی حساسیت به محرکهای ناخواسته، نشان می دهد که این ترکیب با وجود داشتن محتوای انرژی و دانسیته بالا، حساسیت به ضربه و اصطکاک کمی دارد ضمن اینکه سمیت آن نیز پایین تر از بسیاری از مواد منفجره متداول است. این ویژگیها، می تواند نویدبخش تولید منفجره های کاراتر و در عین حال ایمن تر در آینده نزدیک باشد.